برندهای معروف از نگاه رسانه

در صنعت کت و شلوار باید از« برک» یاد کرد که از سال 1348 در این عرصه فعالیت خود را آغاز کرده است. یک سال بعد از آن هم برند «هاکوپیان‌»در ایران وارد عرصه شده است. در این زمینه نباید از دو نشان تجاری «جامعه» و «مطهری» هم گذشت که محصولات کارخانجاتی با همین نام‌ها هستند. در سال‌های اخیر هم گراد به عنوان یک برند مدرن وارد عرصه کت و شلوار شده تا قامت مدیران و البته دامادان ایرانی با لباس ایرانی دوخته شود. در کنار این برندها نباید نام‌هایی چون «ماکسیم» و «ایکات» را هم از یاد برد.

در بازار پیراهن هم افراد کمی هستند که نام مخملیان در بازار تهران را نشنیده باشند. با این حال هنوز هم حضور پررنگ کت و شلوارهای فرانسوی و انگلیسی و البته ترک و نیز پیراهن‌های چینی در بازار تهران مشهود است.

در بازار کفش، اوضاع کمی بغرنج‌تر است. کفش «ملی»، روی‌پاترین شرکت کفش ایرانی است که آن هم درگیر مشکلات زیادی است. با این وضع دیگر نباید از کفش« وین»، «الوند» و «بلّا» سراغی داشت.

اما نویدبخش بازار، شرکت‌های جدیدی هستند که در سال‌های اخیر با احداث فروشگاه‌های زنجیره‌ای در شهر‌ها جای گرفته‌اند. از «جورابان» گرفته که از نامش مشخص است در کار« پایپوش» است تا « ایران نخ‌باف» و «مادام» و «نیکو تن‌پوش» که در کار لباس راحتی هستند و «پاتن‌جامه» و« دنیس تریکو» و البته «تین‌پوش» که انواع و اقسام لباس‌ها را تولید می‌کنند.

نسل جدید برندهای ایرانی هم لباس‌هایی هستند که با استفاده از الیاف‌های طبیعی و البته با طرح و نقش و نگارهای ایرانی به بازار آمدند. «تن‌درست»، یکی از برندهای نام آشنا در این عرصه است. در پوشش ایرانی هم نباید مقنعه «بروجرد» را از یاد برد. یادآوری این نام‌ها، یادآوری این است که شاید بتوان صنعت پوشاک داخلی را با نگاهی مثبت‌تر دید و حمایت کرد. این طور نیست؟