آموزش کامل ترسیم و طراحی الگوی پایه بالاتنه

در مطالب پیشین به نحوه تغییر سایز الگوی پایه پرداختیم. الگوی پایه، الگویی است که در ابتدا کشیده می شود و بر اساس آن، مدل سازی صورت می گیرد. ( اگر هنوز با الگوی پایه آشنایی ندارید، پیشنهاد میکنیم قبل از شروع این مطلب، حتما مطلب ” الگوی پایه در خیاطی ” را مطالعه کنید. )

در این مطلب قصد داریم به نحوه ترسیم الگوی پایه بالاتنه بپردازیم. برای ترسیم الگو نیاز به اندازه های نمونه ای داریم که می خواهیم برای آن الگو بکشیم. از این رو باید به جدولی استاندارد استناد کنیم. جدول استاندارد روش سادریک، به شرح زیر است.

اندازه های فرضی برای الگوی پایه بالاتنه

رسم الگوی بالاتنه (پایه)

• کادری مستطیل شکل که عرض آن یک دوم دور سینه به اضافه ۱۰ سانتیمتر و طول آن برابر با بلندی پیش به اضافه بلندی باسن بزرگ باشد، رسم می کنیم.
• به اندازه بلندی پیش از نقاط P₁ و P₂ روی خط های p₁ – p₄  و p₂ – p₃ پایین آمده و خط p₆ – p₅ را رسم می کنیم. این خط، خط کمر است.
• اندازه دو خط p₂ – p₆ و p₁ – p₅ را نصف کرده و دو نقطه p₇ و p₈ را به دست می آوریم. از اتصال آن ها خط p₇ – p₈ به دست می آید که خط سینه است.
• اندازه دو خط p₂ – p₇ و p₁ – p₈ را نصف کرده و دو نقطه p₁₀ و p₁₁ را به دست می آوریم. از اتصال آن ها خط p₁₀ – p₁₁ به دست می آید که خط کارور است.
• از نقاط p₆ و p₅ به اندازه بلندی باسن کوچک پایین آمده و دو نقطه p₁₂ و p₁₃  را به دست می آوریم. از اتصال آن ها به یکدیگر خط p₁₂ – p₁₃ به دست می آید که خط باسن کوچک است.

کادر به دست آمده، کادر ترسیم الگوی مادر است. برای ترسیم الگو، ابتدا باید دید که بالاتنه وتاژ دارد یا نه.

برای تشخیص بلندی بالاتنه، پشت را از بلندی بالاتنه پیش کم می کنیم. اگر عدد به دست آمده بیشتر از ۵ سانتیمتر شود، بالاتنه وتاژ دارد و اگر کم تر شود، بالاتنه وتاژ ندارد و مقدار آن را باید نادیده گرفت.

طبق اندازه های فرضی:

۴ = ۳۶ – ۴۰

عدد به دست آمده چون از ۵ کمتر است، پس الگو بدون وتاژ است و آن را محاسبه نمی کنیم.

• روی خط کمر از نقطه p₅ ، ۲ سانتیمتر به سمت نقطه p₆ رفته تا نقطه p₁₄ به دست آید. از این نقطه به اندازه بالاتنه پشت به سمت نقطه p₁  رفته تا از کادر ترسیم بیرون بزند و خط p₁₄ – p₁₅ به دست آید. سپس نقطه p₁₄ را به نقطه p₄ وصل می کنیم.

• اندازه دور باسن بزرگ را تقسیم بر ۴ و منهای ۲ سانتیمتر می کنیم. از نقطه p₄ به اندازه مقدار به دست آمده به سمت نقطه p₃ می رویم تا نقطه p₁₆ به دست آید.

۲۷٫۵ = ۲ + ۲۵٫۵ = ۴ ÷ ۱۰۲

• محل تقاطع دو خط p₁₄ – p₁₅ و p₇ – p₈  را با نقطه p₁₇ مشخص کرده و از آن به اندازه یک چهارم دور سینه منهای ۲ به سمت نقطه p₇  می رویم تا نقطه p₁₈  به دست آید. از نقطه p₁₈ ، ۲ سانتیمتر به سمت بالا می رویم تا نقطه p₁₉ به دست آید.
• از نقطه p₁₉ خطی عمود روی خط کمر رسم می کنیم. سپس ۲ سانتیمتر روی خط p₅ – p₆ به سمت نقطه p₅ (سمت چپ) حرکت می کنیم تا نقطه p₂₁ به دست آید. نقطه p₂₁ را به وسیله منحنی به نقطه p₁₆ وصل می کنیم.

• محل تقاطع دو خط p₁₄ – p₁₅ و p₁₀ – p₁₁ را با نقطه p₂₂ مشخص کرده، به اندازه نصف کارور پشت به سمت نقطه p₁₀ (سمت راست) می رویم تا نقطه p₂₂  به دست آید. نقطه p₂₂  را به وسیله خط به نقطه p₁₉ وصل می کنیم.
• از نقطه p₂₃ به اندازه یک ششم دور گردن به اضافه یک به سمت بالا رفته و نقطه p₂₄ را به دست می آوریم.

۷٫۷ = ۱ + ۶٫۷ = ۶ ÷ ۴۰

از نقطه p₂₄، دو سانتیمتر به سمت راست رفته، نقطه p₂₅ را مشخص می کنیم. از نقطه p₂₅ به اندازه نصف اختلاف بلندی پیش و پشت به سمت بالا می رویم تا نقطه p₂₆ به دست آید. نقطه p₂₆ را به وسیله خط به نقطه p₂₃ وصل می کنیم.

• از نقطه p₁₅ به اندازه یک ششم دور گردن به اضافه ۰٫۵ به سمت راست به موازات خط p₁ – p₁₂ حرکت می کنیم تا نقطه p₂₇ به دست آید.

  از نقطه p₂₇ به اندازه ۲ سانتیمتر به سمت بالا می رویم تا نقطه p₂₈ به دست آید. نقطه p₂₈  را به نقطه p₂₆ وصل می کنیم تا سرشانه ایجاد شود. سپس از نقطه p₂₆ روی خط سرشانه به اندازه نصف سرشانه به اضافه ۰٫۵، نقطه p₃₁ ایجاد می شود. همچنین از نقطه p₂₈ به اندازه نصف سرشانه روی خط سرشانه به سمت راست حرکت می کنیم تا نقطه p₃₂  به دست آید. فاصله بین p₃₁ و p₃₂ اندازه پنس سرشانه است که برای افراد مختلف دارای اندازه های متفاوت است.

• فاصله بین دو نقطه p₁₄ و p₂₁ را تقسیم بر سه کرده، به مقدار عدد به دست آمده از نقطه p₁₄ به سمت راست رفته تا نقطه p₃₃ به دست آید. از نقطه p_33، ۳ سانتیمتر دیگر به سمت راست می رویم تا نقطه p₃₄ حاصل شود. سپس فاصله بین دو نقطه p₅ و p₃₃ را به اضافه ۱٫۵ می کنیم. حاصل را از نقطه p₄ روی خط باسن بزرگ به سمت راست می رویم و نقطه p₃₅ را مشخص می کنیم.

اکنون نقاط p₃₁ را به p₃₃ وصل کرده، نقطه تلاقی این خط را با خط کارور، توسط نقطه p₃₆ و با خط سینه با نقطه p₃₇ مشخص می کنیم. نقاط p₃₀ و p₃₆ را به هم، نقاط p₃₇ و  p₃₄ را به یکدیگر و نقاط p₃₃ و p₃₅ را به هم وصل می کنیم. نقطه  p₃₄ را نیز به نقطه p₃₅ وصل می کنیم.

با استخراج الگوی به دست آمده، الگوی بالاتنه پشت بدون وتاژ آماده است.

سپس با کمک خط کش های الگوسازی، خطوط منحنی مثل حلقه آستین، پشت یقه و غیره را اصلاح می کنیم. اکنون الگوی بالاتنه پشت آماده است.

جمع‌بندی:

در این اموزش سعی کردیم به طور کامل، روش ترسیم الگوی پایه بالاتنه را به شما آموزش دهیم، اگر همچنان سوال و یا نظری دارید، حتما از بخش کامنت ها با ما در ارتباط باشید.

نویسنده: رضا سلیمانی